(1) Μπορεί να υπάρξει γνήσια ελευθερία;
(2) Τι έχει συμβεί στη θρησκευτική ελευθερία;
Θαρρώ πως είναι τόσο παλιά και ανεκπλήρωτη αυτή η ανάγκη για γνήσια ελευθερία από τη δουλεία, όσο και ο άνθρωπος πάνω στη γη. Γιατί το λέμε έτσι; Το βιογραφικό του γένους των ανθρώπων είναι χρεωμένο με χιλιάδες απελευθερωτικούς πολέμους. Με ποταμούς αίματος έχει πληρώσει για να διασφαλίσει την ελευθερία του. Και όμως, εξακολουθεί να παραμένει στην υποδούλωσή του. Γιατί; Την απάντηση θα την λάβουμε από τον Ιερό Λόγο του Θεού: <<Επειδή η κτίσης υπετάχθη εις την ματαιότητα, ουχί εκουσίως αλά δια τον υποτάξαντα αυτήν>> (Ρωμ. 8:20). O άνθρωπος έχει απολέσει τα εχέγγυα από το ξεκίνημά του, ώστε να μπορεί να εξασφαλίσει τη γνήσια ελευθερία, επειδή ο ίδιος είναι αποξενωμένος από την πηγή της πραγματικής ελευθερίας. Περαιτέρω οι Ιερές γραφές μπορούν να προσθέσουν σε αυτό: <<Είναι καιρός καθ’ ων ο άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπο προς βλάβη αυτού>>> (Eκκλ. 8:9). Εδώ παρατηρούμε πως ο άνθρωπος δεν έχει φτιαχτεί να εξουσιάζει άνθρωπο, διότι όλη η δομή των ανθρώπων είναι ελαττωματική. Γι΄ αυτό μας πληροφορεί ο λόγος του Θεού: <<Na μην έχετε πεποίθηση επάνω σε άρχοντες, επάνω σε γιό ανθρώπου από τον οποίο δεν υπάρχει σωτηρία>> (Ψαλ. 146:3).
Τώρα θα σας παρακαλούσα να δώσουμε την προσοχή μας για λίγο στους ποιητές, που μεταξύ των άλλων μας τονίζουν την αγωνιώδη ανάγκη για γνήσια ελευθερία. Για παράδειγμα, ο ποιητής Διονύσιος Σολωμός δηλώνει: <<Γιατί τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά>>. Μια άλλη μελοποιημένη ποίηση από τον Βάρναλη μας λέει: <<Όσο ο νους αν τυραννιέται άσπρη ημέρα δε θυμιέται>>. Επίσης ο Μ. Λοΐζος σε στοίχους της Κωστούλας Μητροπούλου, μελοποίησε τα εξής: <<O δρόμος είχε τη δική του ιστορία, κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά, ήταν μια λέξη μοναχά ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, και ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά>>.
Το παρόν πόνημα είναι γραμμένο για όλους εκείνους που σπουδάζουν τις Ιερές Γραφές και αγαπούν την αλήθεια, διότι η αλήθεια είναι η απελευθερωτική δύναμη που μας οδηγεί στη γνήσια ελευθερία. Ειδικά γι’ αυτό ο Κύριος Ιησούς έχει προσευχηθεί στον Πατέρα: <<Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου ο λόγος ο δικός σου είναι αλήθεια>> (Ιωαν. 17:17). Αυτό το διευρύνει περισσότερο, όταν προσθέτει: <<Kαι θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει>> (Ιωαν. 8:32).
Από αυτά που και εσείς γνωρίζετε, η υποδούλωση άρχισε εκεί, στην κοινή μας αφετηρία, στον κήπο της Εδέμ, όπως μας αποκαλύπτει το 3ον κεφάλαιο της Γένεσης. Εκεί συνέβη κάτι πρωτόγνωρο και αξίζει να το φέρουμε στη θύμησή μας. Σε ανύποπτο χρόνο ακούγεται να μιλάει ένα φίδι, και το πιο σοβαρό από τη στιχομυθία που είχαν είναι αυτά που έλεγε το ίδιο στη μητέρα μας Εύα: <<Και είπε ο όφις προς τη γυναίκα, δε θέλετε βεβαίως αποθάνει, αλλά εξεύρει ο Θεός ότι καθ’ ην ημέραν φάγετε απ’ αυτού θέλουσι ανοιχθεί οι οφθαλμοί σας και θέλετε είσθε ως Θεοί, γνωρίζοντες το καλό και το κακόν>> (Γεν. 3:4,5). Εδώ εν πρώτοις παρουσιάζεται σαν ευεργέτης. Όμως, εγκαλεί τον Πατέρα μας σαν ψεύτη, ο οποίος τους απέκρυπτε το μυστικό της ζωής και πως και αυτοί μπορούσαν να γίνουν ως θεοί. Διέψευσε και διακωμώδησε την φιλαλήθεια του Θεού, στις φιλάγαθες οδηγίες που ο Πατέρας είχε δώσει στο ζεύγος, πως θα πέθαιναν αν παρέβαιναν την Θεία εντολή, τρώγοντας από τον καρπό του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού: <<Από κάθε δένδρο του παραδείσου θα τρως ελεύθερα, όμως από το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού, δεν θα φας από αυτό· επειδή την ίδια μέρα που θα φας από αυτό θα πεθάνεις οπωσδήποτε>>> (Γεν. 2:16-17).
Όσον αφορά την ημέρα, μας πληροφορεί ο απόστολος Πέτρος, λέγοντάς μας πως μια ημέρα για τον Κύριο είναι σαν χίλια χρόνια για τον άνθρωπο (Β΄ Πετ. 3:8). Έκτοτε οι άνθρωποι θα ελάμβαναν τον μισθό της ανυπακοής τους (Ρωμ. 6:23, Εβρ. 9:27). Επομένως, δεν τους μίλαγε για μια εικοσιτετράωρη ημέρα, αλλά για μια ημέρα μεγαλύτερης διάρκειας. Εδώ καθώς κι εσείς θα έχετε διαπιστώσει, έχει προκύψει ένα σοβαρό ηθικό ζήτημα, καθώς και ένα νομικό θέμα, σύμφωνα με τους αιώνιους νόμους της δικαιοσύνης του Θεού. Εν ολίγοις, αμφισβήτησε έμμεσα τη Θεία κυριαρχία με την οποία έχει το δικαίωμα να κυβερνά τα πλάσματα Του, όπως και την φιλαλήθεια του Θεού. Πως τάχα ο Θεός τους είπε ψέματα πως θα πέθαιναν αν παραβίαζαν την Θεία εντολή και έτρωγαν από τον απαγορευμένο καρπό. Ο Δημιουργός και Πατέρας μας σεβόμενος το όνομά Του, πίστωσε τον απαιτούμενο χρόνο για να αποδειχθεί στον ουρανό και στη γη ποιος είχε το νόμιμο δικαίωμα να κυβερνά, ποιος έλεγε την αλήθεια και ποιος έλεγε ψέματα.
Αμέσως δρομολόγησε τα ζητήματα που προέκυψαν στο δικό του χρονοδιάγραμμα για να τακτοποιηθούν. Εκεί για πρώτη φορά τους έκανε γνωστό πως ο Ουράνιος Πατέρας θα έφερνε ένα σπέρμα, το σπέρμα της γυναίκας, που θα είχε τα εχέγγυα να φέρει λύση στο νομικό και ηθικό ζήτημα που είχε προκύψει και, τελικά, να συντρίψει το κεφάλι της πρώτης αιτίας της υποδούλωσης και του θανάτου, δηλαδή του διαβόλου. Γι’ αυτό, θα σας παρακαλούσα να δείτε από όλα τα γραφικά εδάφια, πώς διευρύνεται αυτό το σπέρμα της γυναίκας (Γεν. 3:15, 17:7, Eφ. 3:4-9, Γαλ. 3:8-9, 29).
Όμως ένα εύλογο ερώτημα γεννάται εδώ: ποιος στην πραγματικότητα ήταν κρυμμένος πίσω από εκείνο το φρόνιμο φίδι που παρουσιάστηκε στη μητέρα Εύα σαν διαφωτιστής; Χωρίς περιστροφές απαντούμε: Ήταν το τέως Χερούβ, το χρησμένο από τον Θεό και Πατέρα για να καθοδηγεί την ανθρώπινη οικογένεια. Μα τώρα έγινε κατώτερος των περιστάσεων και ξέπεσε. Ενώ ήταν ένδοξος Άγγελος του Θεού, το άλλοτε άστρο της αυγής, ο αυγερινός, που λόγω της υπεροψίας του ξέπεσε και έκτοτε λειτουργεί ως ο Δράκων, ο αρχαίος όφις και παράλληλα ως ο θεός αυτού του αποξενωμένου κόσμου από τον Θεό. Αυτός είναι η πρώτη αιτία που υποδούλωσε και αποξένωσε τους ανθρώπους απ’ τη γνήσια πηγή της ελευθερίας και της αιώνιας ζωής, τον Θεό Πατέρα. Σας παρακαλώ ας δούμε τα ακόλουθα εδάφια.
Ιεζ. 28:13-16:
(13) <<Στάθηκε στην Εδέμ στον παράδεισο του Θεού>>
(14) <<Ήσουν χρησμένο Χερούβ για να επισκιάζεις και εγώ σε έστησα>>
(15) <<Ήσουν τέλειος στους δρόμους σου από την ημέρα που χτίστηκες, μέχρις ότου βρέθηκε μέσα σε εσένα αδικία>>
(16) <<Γι’ αυτό θα σε απορρίψω από το βουνό του Θεού ως βέβηλο>>
Εδώ θα μας δείξει ο προφήτης Ησαΐας τον ξεπεσμό του Εωσφόρου: <<Πώς έπεσες από τον ουρανό Εωσφόρε γιε της αυγής! Συντρίφτηκες κατά γης, εσύ που καταπατούσες τα έθνη! Εσύ που έλεγες στην καρδιά σου: Θα ανέβω στον ουρανό, θα υψώσω τον θρόνο μου, πιο πάνω από τα αστέρια του Θεού και θα καθίσω επάνω στα ύψη των σύννεφων και θα είμαι όμοιος με τον Ύψιστο.>> (Ησ. 14:12-14)
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, πως αυτός εξακολουθεί να ασκεί την αρχοντική του εξουσία με τις δυνάμεις του σκότους και να χειραγωγεί όλον τον άπιστο κόσμο σαν θεός τους. Είναι γραμμένο γι’ αυτόν με το Άγιο Πνεύμα του Θεού, πως είναι θεός του άπιστου κόσμου. (Β΄ Κορ. 4:4, A΄ Ιωαν. 5:19, Aποκ. 12:7-9).
Στα επόμενα εδάφια θα καταλάβουμε το μέγεθος της επιρροής του και πώς προωθεί την προπαγάνδα του, με το να κατέχει στα χέρια του δύο πολυεργαλεία και να ελέγχει όλη την οικουμένη. Πληροφορούμεθα στην Αποκάλυψη: <<Και είδα τρία ακάθαρτα πνεύματα, όμοια με βατράχους που έβγαιναν από το στόμα του Δράκοντα και το στόμα του Θηρίου και από το στόμα του ψευδοπροφήτη, επειδή είναι πνεύματα δαιμόνων που εκτελούν σημεία τα οποία εκπορεύονται προς τους βασιλιάδες της γης και ολόκληρης της οικουμένης, για να τους συγκεντρώσουν στον πόλεμο εκείνης της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντoκράτορa.>> (Αποκ. 16:13-14, Eφ. 2:2).
Από τα παραπάνω εδάφια δύο ορατές δυνάμεις θα κάλπαζαν στην πορεία της Ιστορίας: είναι δυνάμεις εξουσίας για να κυριολεκτούμε, οι οποίες θα λειτουργούσαν με τα διαπιστευτήρια του Δράκοντα. Η μία δύναμη ακούει στο όνομα θηριώδης διακυβέρνηση/μοναρχίες/πολιτικές κυβερνήσεις/μιλιταριστικά καθεστώτα. Αυτά είναι τα εκτελεστικά όργανα του θεού αυτού του κόσμου. Από την άλλη ο Δράκοντας δίνει διορισμό στον ψευδοπροφήτη, με σκοπό να παραπλανά, να αποπροσανατολίζει, να δηλητηριάζει τους ανθρώπους στο ψεύδος, σε θρησκοληψίες, να τους φέρνει σε πνευματική σύγχυση και, τελικά, να τους υποδουλώνει σε ψεύτικες θρησκευτικές παραδόσεις.
Όπως και εσείς θα διακρίνετε, μιλάμε για την παγκόσμια ψεύτικη θρησκεία σε όλες της τις αποχρώσεις. Γι’ αυτές δύο μεγάλοι θεωρητικοί του 20ου αιώνα, οι Μάρξ και Έγκελς, είπαν πως <<οι θρησκείες είναι το όπιο του λαού>>. Και πολύ καλά το είπαν. Αυτά τα δύο πολυεργαλεία, δηλαδή η εξουσία και οι ψευδοθρησκείες είναι αυτά που διαμορφώνουν το πολίτευμα αυτού του κόσμου, του άρχοντα της εξουσίας του αέρα, του πνεύματος, το οποίο λειτουργεί σήμερα στους υιούς της απειθίας. (Εφεσ. 2:2)
Θέλω να σας θυμίσω πως αυτές οι δυνάμεις του σκότους δε θα λειτουργούσαν a priori (απεριόριστα) επάνω στην κληρονομιά του Θεού. Έχουν ημερομηνία ΛΗΞΗΣ. Τα έθνη έχουν ορισμένη διαδρομή κάτω από την ανοχή του Θεού. Είναι ορισμένος ο χρόνος τους και τώρα ζούμε το τέλος του δράματος. Το χρονοδιάγραμμα του Θεού είναι προγραμματισμένο. Ο Κύριος Ιησούς μας έχει πληροφορήσει γι’ αυτό λέγοντας μας: <<Mέχρις ότου εκπληρωθούν οι καιροί των εθνών>> (Λουκ. 21:24β’). Στην Αποκάλυψη μας δίνει και το χρονοδιάγραμμα αυτών των αυτοκρατοριών ή κυβερνήσεων των εθνών: <<Και είναι επτά οι βασιλιάδες, οι πέντε έπεσαν και ο ένας είναι και ο άλλος δεν ήρθε ακόμα, και όταν έρθει πρέπει να μείνει για λίγο>> (Αποκ. 17:10-11). Ωστόσο για όλες αυτές τις αυτοκρατορίες, κυβερνήσεις, πολιτικά συστήματα, ισχύουν οι ακόλουθες αρχές του Θεού: <<Μενέ Μενέ θεκέλ ου φαρσίν>>. Η απόδοση αυτής της φράσης είναι η εξής: <<Ζυγίστηκες στην πλάστιγγα και ευρέθεις ελλιπής, διαιρέθει η βασιλεία σου>> (Δαν. 5:25). Σας ερωτώ, μπορούν αυτά τα διηρημένα και συγχυσμένα έθνη από τις πονηρές δυνάμεις να μας φέρουν κάτι το αγαθόν; Ουδέν αγαθόν! Αρκεί να δούμε τα κοινοβούλια των εθνών πόσο διηρημένα είναι. Λέμε: Ηνωμένα έθνη, Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι όντως ενωμένη; Κρίνατε εσείς; Αυτό ισχύει και για τη χώρα μας, δέστε πως κοάζουν οι πολιτικοί στο ελληνικό κοινοβούλιο!
Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι ο σατανάς έχει και ένα άλλο όνομα, Εωσφόρος (διαφωτιστής) που σημαίνει ο υιός του φωτός. Καθοδηγεί τους ανθρώπους όπως καθοδήγησε τους πρώτους μας γονείς και τους έριξε στο καναβάτσο, στην αμαρτία και στον θάνατο (Ρωμ. 5:12). Τον βλέπουμε, όμως, να μην επαναπαύεται στις δάφνες του, αλλά να συνεχίζει το καταστροφικό του έργο. Πρέπει να σας θυμίσω όμως πως έχει μια προσφιλή συνήθεια, να διαιρεί και να βασιλεύει! Αυτό το ξεκίνησε εκεί στον κήπο της Εδέμ.
Τώρα στρέφει την προσοχή του στο υποσχεμένο σπέρμα, το σπέρμα της επαγγελίας που είναι ο Ιησούς Χριστός (Γεν. 3:15). Μετά το βάπτισμά του Ιησού από τον Ιωάννη τον βαπτιστή, οδηγείται από το πνεύμα για να πειρασθεί από τον διάβολο στην έρημο για σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες, με μισοαλήθειες και στοχεύει στο να τον γκρεμίσει όπως γκρέμισε και τον Αδάμ. Ο Κύριος Ιησούς δίνει εξετάσεις με επιτυχία εκεί στην έρημο, σε όλες τις δοκιμασίες, όπου και τον νικά κατά κράτος τον διάβολο. Τότε ο διάβολος τον αφήνει και ξάφνου ήρθαν κοντά του άγγελοι και τον υπηρετούσαν. Ο Ιησούς απτόητος και χαρούμενος απολαμβάνει την ελευθερία του, κάνοντας τον Πατέρα του να χαίρεται δια μέσω της υπακοής του (Ματθ. 4:1-11).
Εκείνος όμως συνεχίζει να μην παραιτείται. Στα πλάνα του έχει κάτι άλλο, μέσα στο σκοτεινό μυαλό του. Εποφθαλμιά τη νεοσύστατη Χριστιανική εκκλησία των αποστόλων. Από τα παραπάνω είδαμε πως ο Θεός απαιτεί απ’ όλα τα παιδιά του να αποδειχθούν νικητές, όπως ο κύριος Ιησούς στην έρημο. Πρέπει να περάσουν την βάσανο της δοκιμασίας με επιτυχία, και στα μικρά πιστοί και στα μεγάλα (Λουκ. 16:10). Σε ανύποπτο χρόνο ο Ιησούς απευθύνεται στον Πέτρο και του λέει: <<Σίμωνα Σίμωνα δες, ο σατανάς σας ζήτησε για να σας κοσκινίσει σαν το στάρι>> (Λουκ. 22:31). Τι θα έπρεπε να αποδείξουν τώρα στον Πατέρα; Όπως εκείνος απέδειξε, την οσιότητά τους!
Όμως τα αποτελέσματα που ακολούθησαν δείχνουν πως τους κατέλαβε σβηστούς, δεν είχαν αποθέματα πνεύματος. Όπως εκείνες οι μωρές παρθένες, αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων και αποκοιμήθηκαν (Ματθ. 25:5). Τώρα μας πληροφορεί ο Κύριος από την Αποκάλυψη: <<Και του δόθηκε να κάνει πόλεμο με τους αγίους, και να τους νικήσει, και του δόθηκε εξουσία επάνω σε κάθε φυλή και γλώσσα και έθνος>> (Αποκ. 13:7). Είναι απορίας άξιον: τι τους βάσκανε άραγε ώστε να τους αιφνιδιάσει και να τους νικήσει; Φαίνεται αποκοιμήθηκαν, δεν εγκρατεύθηκαν, ξέχασαν τις προειδοποιήσεις που είχανε λάβει από τον Κύριο και τους αποστόλους Του. Π.χ. ο απόστολος Πέτρος κάτω από την καθοδηγία του Αγίου πνεύματος, τους έλεγε: <<Εγκρατευθείτε, αγρυπνήσατε επειδή ο αντίδικος σας διάβολος περιτριγυρίζει σαν οριόμενο λιοντάρι ζητώντας ποιόν να καταπιεί>> (Α΄ Πετ. 5:8). Από τα πρακτέα φαίνεται πως δεν βρισκόταν σε ετοιμότητα. Ο Κύριος είχε μιλήσει σε παραβολή για την παρούσα κατάστασή τους: <<Αλλά ενώ οι άνθρωποι κοιμόταν ήρθε ο εχθρός και έσπειρε ζιζάνια ανάμεσα στο στάρι και αναχώρησε>> (Ματθ. 13:25, 37-43).
Οι ιστορικοί της εκκλησίας έχουνε καταγράψει τι συνέβη στην εκκλησία του Κυρίου τρεις αιώνες μετά το θάνατο και την ανάστασή Του. Ενώ στο χωράφι του κόσμου ο Κύριος είχε σπείρει καλό σπόρο, τώρα είχε γεμίσει ζιζάνια πάσης φύσεως που αυτά καταπίεζαν τη νεοφώτιστη εκκλησία του Κυρίου. Εμείς θα ασχοληθούμε όχι με την ιστορία της εκκλησίας (αυτό το κάνουν οι ιστορικοί), εμείς θα ασχοληθούμε με τη μαρτυρία του Ιησού, η οποία είναι το πνεύμα της προφητείας (Αποκ. 19:10β΄). Η πραγματικότητα για τότε μας δείχνει ότι υπήρχανε δύο μέτωπα που πολιορκούσαν την εκκλησία: το ένα ήταν το Ιουδαϊκό θρησκευτικό σύστημα των γραμματέων και Φαρισαίων, με τα Σάββατα, τις νεομηνίες, την περιτομή κτλ, και από την άλλη, έχουμε την αρχαία φιλοσοφία των Ελλήνων, Σωκράτη, Πλάτωνα, Αριστοτέλη (A΄ Κορ. 1:22-24), για τα οποία είχανε προειδοποιηθεί οι χριστιανοί.
Ο Κύριος είχε πει: <<Επειδή θα έρθουν πολλοί στο όνομά μου, λέγοντας ότι εγώ είμαι ο Χριστός και θα πλανήσουν πολλούς, επειδή θα σηκωθούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες και θα δείξουν μεγάλα σημεία και τέρατα, για να πλανήσουν αν είναι δυνατόν, ακόμα και τους εκλεκτούς>> (Ματθ. 24:5, 24, 7:15, Β΄ Kορ. 11:13-15, Γαλ. 2:4-5, Πραξ. 20:28-31).
Θα σας παρακαλέσω να εξετάσετε όλα τα εδάφια, επειδή εκεί αποκαλύπτεται η αποστατημένη θρησκεία. Δείτε στο Κολ. 2:8 και Πραξ. 17:18. Τώρα έχει έρθει ο καιρός που κάνουν αισθητή την παρουσία τους οι μεταλλαγμένοι χριστιανοί που φορούν μόνο την προβιά των προβάτων, από μέσα όμως είναι λύκοι άρπαγες. Είναι τα ονόματα βλασφημίας, όπως μας τα περιγράφει στην Αποκ. 17:3. Αυτά τα ονόματα είναι τα παλικάρια της αποστατημένης θρησκείας, της Βαβυλώνας της μεγάλης, που κερνάει τα έθνη με το εμετικό ποτό των ψευδών διδασκαλιών που προέρχονται από τον Δράκοντα, γι’ αυτό τα έθνη βρίσκονται σε πλήρη ζάλη. Για να είμαστε συγκεκριμένοι και κατανοητοί, αυτά τα ονόματα είναι η Βυζαντινή θρησκευτικοπολιτική εξουσία, η λεγόμενη νέα Ρώμη. Στη συνέχεια η Ρωμαιοκαθολική εξουσία, ακολούθησαν αργότερα Λούθηρος, Καλβίνος, κυβερνώντα σώματα κτλ.
Όλοι αυτοί κηρύττουν έναν άλλο Χριστό (Γαλ. 1:8-9), όχι τον Χριστό των ευαγγελίων, και έχουνε παγιδεύσει εκατομμύρια ανθρώπους, και από πρόβατα του Κυρίου, τους έχουν μετατρέψει σε ζιζάνια που πάνε για φωτιά (Β΄ Κορ. 11:3-4, 13-15).
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω εδώ να προσέξουμε μια λεπτομέρεια στην παραβολή του Κυρίου για τον σπορέα (Ματθ. 13:30). Έδωσε ο Κύριος εντολή να μαζευτούν τα ζιζάνια και να τα βάλουν σε δέσμες, με προοπτική να τα ρίξουν στην πυρά. Έτσι ακούμε: <<Και εκείνος είπε σε αυτούς, ένας εχθρός άνθρωπος το έκανε, και οι δούλοι του είπαν: θέλεις να πάμε και να τα μαζέψουμε;
Και εκείνος είπε: όχι, μήπως και μαζεύοντας τα ζιζάνια ξεριζώσετε μαζί τους και το σιτάρι. Αφήστε να αυξάνουν και τα δύο μαζί μέχρι τον θερισμό και κατά τον καιρό του θερισμού θα πω στους θεριστές: μαζέψετε πρώτα τα ζιζάνια, ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΕΣΕΤΕ ΣΕ ΔΕΣΜΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΚΑΨΕΤΕ, ΤΟ ΣΤΑΡΙ όμως ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΤΕ ΤΟ ΣΤΗΝ ΑΠΟΘΗΚΗ ΜΟΥ>>. Οι θρησκείες και οι οργανώσεις που στην περίοδο του θερισμού βάσει των πεπραγμένων τους απέναντι στο λόγο του Θεού αποδεικνύονται ζιζάνια κατά την ανθοφορία τους. Έχουν δεθεί σε δέσμες, σε μεγάλους και μικρούς αριθμούς επάνω σε όλη την κατοικημένη γη και εκπέμπουν το άρωμα της Βαβυλώνας της μεγάλης σε όλες τους τις αποχρώσεις. Είναι συγκεντρωμένες σε αίθουσες βασιλείας, σε οργανώσεις, σε θρησκείες, που προορισμό έχουν τη φωτιά.
Το σιτάρι όμως συνάγεται στην αποθήκη του Χριστού και καλλιεργείται εκεί, έξω από αυτές τις θρησκείες, στη συμβολική έρημο. Ωστόσο, όλοι αυτοί οι θρησκευόμενοι που βρίσκονται σε δουλεία στη Βαβυλώνα την μεγάλη, την ψεύτικη θρησκεία, δηλώνουν ευθαρσώς πως αισθάνονται ελεύθεροι. Είναι όμως; (Β΄ Πετ. 2:19-20, Παρ. 18:17, Ρωμ. 6:16). Λέει για αυτούς ένας διανοητής και λόγιος του 19ου αιώνα, ο Γκέτε: <<ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ>>. Γι’ αυτό καμία θρησκεία, καμία θρησκευτική ιδεοληψία δεν μπορεί να μας απελευθερώσει, εάν δεν μας απελευθερώσει ο Κύριος, για τον οποίο προφητικά έχει μιλήσει ο Ησαΐας ο προφήτης: <<Και ανοίγοντας το βιβλίο βρήκε το μέρος που ήτανε γραμμένο: πνεύμα Κυρίου είναι επάνω μου. Για αυτό με έχρησε. Με απέστειλε για να φέρνω τα χαρμόσυνα νέα στους πτωχούς, για να γιατρέψω τους συντετριμμένους στην καρδιά, ΓΙΑ ΝΑ ΚΥΡΗΞΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ,ΚΑΙ ΑΝΑΒΛΕΨΗ ΣΤΟΥΣ ΤΥΦΛΟΥΣ, να αποστείλω τους ψυχικά τσακισμένους σε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, και για να κηρύξω ευπρόσδεκτο χρόνο του Κυρίου>> (Ησ. 61, Λουκ. 4:17-19).
Εδώ μας γίνεται μια φιλάγαθη έκκληση να εξετάσουμε που βρισκόμαστε εμείς σαν άτομα, όχι οι απέναντι μας. Πόσο ελεύθεροι είμαστε εμείς; Λέει ο απόστολος Παύλος κάτω από την έμπνευση του πνεύματος του Αγίου για εμάς: <<Να εξετάζετε τον εαυτόν σας, αν είστε στην πίστη. Να δοκιμάζετε τον εαυτόν σας. Ή δε γνωρίζετε ότι ο Χριστός είναι μέσα σε εσάς; Εκτός αν είστε σε κάτι αδόκιμοι>> (Β΄ Κορ. 13:5). Επειδή ο Κύριος Ιησούς είπε: θα βρω την πίστη επί της γης; Για ποια πίστη μιλάει εδώ; Για τις θρησκοληψίες των διαφόρων εκκλησιών; Ο Κύριος Ιησούς είναι ελευθερία, και αν μας ελευθερώσει ο Ιησούς, τότε θα είμαστε ελεύθεροι.
Μας λέει επ’ αυτού: <<Και θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει>> (Ιωαν. 8:32). Ακόμη μας προσθέτει ο λόγος του Θεού:
<<Στην ελευθερία λοιπόν με την οποία μας ελευθέρωσε ο Χριστός να μείνετε σταθεροί, και να μη υποβληθείτε ξανά σε ζυγό δουλείας>> (Γαλ. 5:1, 13, Πραξ. 4:12).
Επειδή ο ενιαυτός ευπρόσδεκτος χρόνος του Θεού συνεχίζει και επειδή ο Θεός μας θεωρεί σαν λαό του, γι’ αυτό ας ανοίξουμε τα αυτιά μας σε μια τελευταία προτροπή, η οποία έρχεται από τον ουρανό: <<Να βγείτε έξω από αυτήν ο λαός μου και να μην συγκοινωνήσετε στις αμαρτίες της, και να μην πάρετε από τις πληγές της. Διότι οι αμαρτίες της έφτασαν μέχρι τον ουρανό και ο Θεός θυμήθηκε τα αδικήματά της>> (Αποκ. 18:4-8). Το εύλογο ερώτημα είναι, που να πάμε αν βγούμε; Να πάμε να συναντήσουμε εκείνους που δεν μολύνθηκαν με συμβολικές γυναίκες στην συμβολική έρημο και να ακολουθήσουμε το Αρνίο, όπου εκείνο μας πάει. (Αποκ. 14:4-5, 2:20).
Οι άνθρωποι όσο καλής πρόθεσης και να είναι, ακόμα και αν είναι χαρισματικοί, δεν μπορούν να μας βοηθήσουν. Θα βρούμε βοήθεια μόνο όταν αφήσουμε τους εαυτούς μας και μας οδηγήσει ο ίδιος o Θεός εκεί που διαπλάθει την εκκλησία του (Αποκ. 12:6, 14, Iωαν. 6:68-69).
Με σπλάχνα Χριστού και αδελφική αγάπη,
Στέλιος Κερκυραίος
Εν Πάτραις, 15/3/2016
enchristoeleutheria.blogspot.gr
